
چطور به امام زاده داوود برویم؟
امام زاده داوود و جاده معروف آن برای نسل های مختلف ایرانیان، دارای خاطرات شیرین و تکرار نشدنی است. از «تپه سلام» که در آن برای اولین بار گنبد
اینجا چراغی روشن است
امروز البته از دعانویسهایی که دعاییها پیش آنها میرفتند، چندان خبری نیست و در عوض، اطراف امامزاده پر است از مسافرخانهها و کاسبهای دستفروش. هم به علت سختی راه و هم به خاطر آب و هوای خوش این منطقه، شب ماندن در مسافرخانههای اطراف امامزاده کاملا مرسوم است...
خود بقعه، در زمان صفویه بنا شده است ولی چیزی که در حال حاضر از آن بنا به جا مانده، یک بقعه هشتضلعی به طول و عرض تقریبی شش متر با سرداب زیر آن است. ساختمان اصلی اما متعلق به دوره قاجاریه است. روی در ورودی حرم، هشت بیت شعر نوشته شده که در آنها اسم فتحعلی شاه آمده و معلوم میشود که این حرم در آن زمان ساخته شده است. آن طور که از «روزنامه خاطرات عزیزالسلطان» برمیآید، در زمان قاجار، بنای این امامزاده یک شیروانی سبزرنگ معروف هم داشته که الان دیگر خبری از آن نیست.
بقعه ساده امامزاده از یک ضریح ساده، معروف به ضریح جعفری تشکیل شده است با طول 2/5 و عرض 1/30 متر. دخیل بستن به این ضریح، جزو آداب اصلی زیارت
راه دیگری هم هست. مسیر دوم از انتهای اتوبان یادگار امام شروع میشود، از دره کنار رودخانه فرحزاد میگذرد و بعد از 15 کیلومتر به «تپه سلام» میرسد؛ جایی که اولین بار در طول مسیر گنبد
یک مسیر دیگر هم برای کوهنوردان وجود دارد، میتوانید با تلهکابین توچال تا ایستگاه هفت بروید و از آنجا به سمت قله توچال بروید. جاده را پیدا بکنید و از آنجا تا قله شاهنشین در پشت شهرستانک بیایید. با دورزدن قله به امامزاده میرسید.یادتان باشد که در فصل زمستان، این دو مسیر قابل استفاده نیست.
گروه گردشگری تبیان