سفر به زیباترین و جادویی ترین تنگه ایران "تنگه شوتاریکو" + عکس

آکاایران: هرمزگان هشتمین استان وسیع کشورمان درست در همسایگی خلیج زیبای فارس و در شمال تنگه مشهور هرمز قرار گرفته است. این استان پهناور اغلب با بنادر استراتژیک و مهمش همانند بندر لنگه و بندر عباس و یا جزایر چهارده گانه اش یعنی کیش، قشم، ابوموسی، هنگام و …. شناخته می شود. اما شاید تعجب کنید اگر بدانید که هرمزگان یکی از کوهستانی ترین استان های جنوبی کشورمان است و در میان سرزمین های هموار جنوبی ناهموارترین استان جنوبی ایران محسوب می شود که ارتفاعات حیرت انگیز و منحصربفردی را در خود جای داده است. مقصد این باره مان در این استان شهرستانی کمتر شناخته شده با نام جدید پارسیان است که روزگاری شهری کوچک با نام گاوبندی بوده است. این شهرستان نوپا که شهر پارسیان در مرکز آن قرار دارد در میان اهالی جنوبی کشورمان بیشتر به نخلستان های سرسبز و خرم خود شهره است که حجم انبوهی از خرمای جنوب کشور را تامین می کند. سرزمین نخلستان ها شاید عبارتی مناسب برای توصیف این شهرستان زیبا باشد. شهر پارسیان در فاصله ۴۰۴ کیلومتری از مرکز استان یعنی بندرعباس و در فاصله ۲۲۰ کیلومتری از شهر معروف بندرلنگه قرار گرفته است.

کوه های شوتاریکو همانند اغلب کوه های جنوبی کشور از ظاهری جالب و متفاوت برخوردارند. کوه هایی به رنگ روشن که ظاهری خشن و پر از فرورفتگی های متعدد دارند که نشان از فرسایش شدید این ارتفاعات دارد. ارتفاعاتی که ظاهر خشن شان در همان ابتدای مسیر شاید کمی ترسناک هم به نظر برسد. در میان ارتفاعات دره ای ناهموار و سنگلاخی قرار دارد که اغلب یک رودخانه فصلی در آن جریان دارد گاهی اما به سبب کاهش بارندگی ها و گرمای هوا اثری از رودخانه نیست. دره نوردی اما به سبب ظاهر زیبا و شکوهمند کوه هایی که دو طرف دره را فراگرفته اند بسیار دلنشین است. جهت گذر از این دره ناهموار باید از روی صخره های متعددی در میان دره و از پیچ و خم های مختلفی عبور کنید. در همان ابتدای امر به خاطر داشته باشید که پیمودن این دره حتما نیازمند حضور یک راهنمای آشنا به مسیر است چراکه راه طولانی و طبیعت این منطقه نیز ناشناخته است.پس از پیمودن مسیر دره به نقطه ای می رسید که مسیر به دو بخش تقسیم می شود. یکی از این دوراهی ها قرار است ما را به تنگی معروف با نام شوتاریکو برساند و مسیر دیگر هم عازم تنگی دیگر با نام اودبه یا آب دبه خواهد شد. هر یک از دو مسیر را که بپیمایید دنیایی از شگفتی در انتظار شماست. در هر دو تنگ شاهد حضور چشمه های متعدد خواهید بود اما اودبه بیشتر به سبب حضور آبشار کوچک و نخل های زیبای خود شهره است و البته مسیر پیمایش کوتاه تر و ساده تری دارد. اگر مسیر سمت راست را برگزینید شما در انتها به تنگ شو تاریکو خواهید رسید.

شوتاریکو به معنای واقعی کلمه چشم‌نواز است و محیط مرموز و رازآلودش، آن را به یکی از شگفت‌انگیزترین تنگه‌های این استان تبدیل کرده است بنابراین در این مقاله از مجموعه مقالات آکا, تجربیات و مشاهدات من از حضور در آن‌جا را خواهید خواند و سفری کاغذی به اعماق این تنگه که در محاصره کوه‌های مریخی است، خواهیم داشت.

۱- شوتاریکو جایی در دل کوه‌های سر به فلک کشیده شهر پارسیان و حوالی روستای چک‌چک در استان هرمزگان است. بازدید از شوتاریکو نیازمند راهنمای محلی است، اما اگر می‌توانید از اپلیکیشن‌های مسیریابی حرفه‌ای استفاده کنید و تجربه طبیعت‌گردی‌های پیچیده را دارید، شاید برای‌تان مشکلی پیش نیاید، هرچند مسیر دسترسی به این تنگه، پر پیچ و خم و طولانی است.

۲- اگرچه شوتاریکو تنگه‌ای پرآب است، اما به محض شروع پیمایش، با زمینی مواجه می‌شوید که از تشنگی ترک خورده است و هیچ نشانه‌ای از حیات در این منطقه به چشم نمی‌خورد. یکی از دلایل رازآلود بودن این تنگه، از همین‌جا برای‌تان مشخص می‌شود. در ضمن خودرو را باید با فاصله کمی از جاده اصلی پارک کنید و به دل کوه‌ها بزنید. اگر در میان کوه‌ها، فقط یکی از دو راهی‌ها را اشتباه بروید، هیچ‌وقت به شوتاریکو نمی‌رسید! شما از این لحظه تا شوتاریکو یک ساعت و نیم فاصله دارید.

۳- در این مسیر، کوه‌ها حفره حفره‌اند و در طول پیمایش سنگ‌های چند ده یا شاید هم چند صد تنی را می‌بینید که بر اثر ریزش کوه، روی زمین افتاده‌اند. مسیر پر از سنگ‌های کوچک و بزرگ است و هرچقدر به تنگه نزدیک‌تر می‌شوید، عرض میان کوه‌ها باریک و باریک‌تر می‌شود. برای رفتن به این‌جا حتما باید آب و خوراکی به همراه داشته باشید و بدنیست بدانید که در طول مسیر احتمال حضور گردشگر دیگری مثل شما بسیار کم است! شوتاریکو مقصد پرترددی نیست و معمولا در طول رسیدن به آن تنها هستید.

هرچقدر که جلوتر می‌روید مسیر عجیب‌تر به نظر می‌رسد. از جایی به بعد، باید از لابه‌لای سنگ‌های عظیم‌الجثه‌ای حرکت کنید که سال‌ها پیش بر اثر ریزش کوه‌ها، مسیر را به طور کامل بسته‌اند. هر زمان که دست به سنگ شدید، بدانید که شوتاریکو تنها چیزی حدود ۲۰ دقیقه با شما فاصله دارد. حرکت کردن از لابه‌لای این سنگ‌ها ممکن است خطرناک باشد و اگر احتیاط نکنید و در مسیریابی دچار اشتباه شوید، خطر سقوط یا برخورد با دیگر سنگ‌ها وجود دارد.

۴- پس از بالا و پایین رفتن از سنگ‌های بسیار، کم‌کم چشم‌تان به خزه‌هایی می‌افتد که روی دیواره‌ها جاخوش کرده‌اند. کم‌کم رنگ سبز گیاهانی را می‌بینید که تا چند دقیقه پیش از رسیدن به آن‌ها، به‌سختی می‌توانستید در این کوهستان بی‌آب و علف، نشانه‌ای از حیات پیدا کنید.

از این جا زیبایی مسیر دوچندان می‌شود و شما تنها چند دقیقه با آخرین سنگ‌های مسیر فاصله دارید. سنگ‌هایی که دهانه شوتاریکو را بسته‌اند و وقتی از لابه‌لای آن‌ها عبور کنید به تاریکی می‌رسید. به یک شب تاریک که چند ده متر آن‌طرف‌تر از آن، نور می‌تابد. پس از تاریکی مطلق ورودی تنگه، به سمت نور حرکت کنید.

از تاریکی که گذر کنید، شوتاریکو انتظارتان را می‌کشد. صخره‌هایی با فرم‌های عجیب و غریب پیش چشم‌تان ظاهر می‌شود. روزنه‌های کوچک و بزرگی را می‌بینید که نور از دل آن‌ها به حوضچه‌های آب می‌تابد. محیطی که نه روشن است و نه تاریک. از دیواره‌های آن آب می‌چکد و تا چشم کار می‌کند، این تالار عجایب ادامه دارد. هم‌نشینی طیفی از رنگ‌های سبز، خاکستری و مشکی حسابی غافلگیرتان می‌کند.

۵- این رنگ‌ها را تا به حال یک جا ندیده‌اید. درخشش مرموز حوضچه‌های کوچک و بزرگ آب را هیچ‌وقت، این‌طور که هست تجربه نکرده‌اید. این هوای خنک را در هیچ کجای جنوب تنفس نکرده‌اید. آب آن قدر زلال و شفاف است که وقتی روی زمین مشغول راه رفتن هستید، تا زانو توی آب فرو می‌روید و بعد از خودتان سوال می‌کنید «واقعا آب بود؟»

۶- صدای قطره‌های آب، رقص دسته‌های ماهی، رنگ‌های شگفت‌انگیز و دالانی رویایی و بی‌انت‌ها که باید از کنار آن‌ها با احتیاط عبور کنید و به سمت انتهای شوتاریکو قدم بردارید. وقتی پا به تنگه گذاشتید؛ آرزو می‌کنید هیچ‌وقت تمام نشود. این جا همه چیز شبیه به خواب و خیال است.

خوب که نگاه کنید لانه پرنده‌ها را هم در این جا می‌بینید و صدای کبوتر‌ها را می‌شنوید. به جز صدای آب و صدای پرنده‌ها، هیچ صدای دیگری به گوش نمی‌رسد. این جا سکوت محض حکم‌فرماست و انحنای کشیده و جذاب دیواره‌ها، باعث می‌شود همه چیز معماگونه و رازآلود به نظر برسد. گاهی هم کمی ترس، چاشنی حضورتان در این جا می‌شود.

۷- گردشگرانی که تا به حال شوتاریکو را از نزدیک دیده‌اند، آن را سحرانگیز و دلهره‌آور توصیف می‌کنند، اما این شب تاریک، برای من و همراهان مملو از آرامش بود. وقتی پاهایمان را توی آب گذاشتیم و ماهی‌ها دور آن‌ها حلقه زدند، خستگی مسیر از تن‌مان بیرون رفت و هنگام رفتن، دل کندن از آن برایمان سخت بود. بهترین زمان بازدید از شوتاریکو اواخر زمستان و اوایل بهار است تا حوضچه آب بیشتری داشته باشند. دقت کنید که روز‌های بارانی، خطرناک‌ترین زمان برای بازدید از شوتاریکو هستند و این تنگه تا به حال سیل‌های مهیبی به خود دیده است. پس از سیلی که در سال ۱۳۹۸ در شوتاریکو اتفاق افتاد، برخی از حوضچه‌ها با سنگ پوشیده شدند و اگرچه اکنون زیبایی سال‌های قبل را ندارد و به لای روبی نیازمند است، اما هنوز هم شوتاریکو از زیباترین و البته رازآلودترین مکان‌های استان هرمزگان است.